Om blij van te worden

We genieten altijd extra van de royale straal water uit de bad of douche kraan ergens anders.
Wij hebben ouderwets  dunne leidingen en door de hardheid van het water zijn die denk half dicht geslibt. Daar heb ik me al bij neergelegd en zie het maar als een voordeel dat we ergens anders extra genieten. Maar toen begin januari de handdouche van de doucheslang afbrak, merkten we dat er met een nieuwe wél verbetering in de toevoer zat, tot grote verbazing zag ik een krachtiger stroom er uit komen dan we in jaren aan gewend waren. Dát is pas een verrassing....onverwacht de luxe waar we al lang niet meer op gerekend hadden. Dus blij van het vervangen van een doucheslang, wie had dat nou verwacht!!!!!

Iedere dag één goede daad

Soms lijkt het er wel op dat ik dat nastreef, me het lot aantrekken van iemand uit mijn omgeving én iets voor ze betekenen. Zo ook in de C1000 op een zaterdagmorgen, een klein meisje liep te huilen.
Echt verdrietig te huilen, dus vroeg ik wat er was of ze iemand zocht. " Ja, ik zie papa niet meer".
Er is een informatie-balie, daar bracht ik haar heen en zei op geruststellende toon dat ze daar haar vader zouden omroepen en dat hij dan wel kwam. Een medewerkster nam het kind bij de hand en zei dat ze samen eerst de winkel rond gingen om te kijken of ze hem zagen.
Het liefst was ik er ongemerkt achteraan gegaan om te zien hoe dat afliep.
Maar nee... mijn taak zat er op. Toch zag ik even later de medewerkster zónder het meisje, missie geslaagd, blijkbaar.  Hoe ze ontvangen was door papa, daar kon ik naar raden, misschien was hij boos op haar, misschien maar goed dat ik geen getuige van de hereniging was!

De eerste keer

Woensdagmorgen, de dag ná de BVD, waagde ik het: hoe zit het bad?
Aangezien we geen aparte douche hebben, is het twee in een.
Het spatscherm is nog niet terug geplaatst en het bad is niet afgekit, dus goed opletten dat het geen waterballet wordt. De buitenmaat is hetzelfde en vandaar dat er niet eerst getegeld hoefde te worden.
Maar nu pas blijkt het wel 20 cm korter te zijn, zitten is geen probleem, maar als ik even de lengte uitprobeer, steken er twee grote bulten boven het water uit.
Neeee.... geen borsten, dat red je niet met cup B, maar mijn knieën komen niet onder als ik ze optrek, wat wel de oplossing is als ik tot mijn nek in het water wil liggen.
Het is een fijn gevoel dat het grootste werk er aan gedaan is.
De afwerking is van later zorg, het is boven verwachting dat ik binnen 24 uur weer gebruik kan maken van de badkamer.

Bad vervangings dag

Dinsdag 15 februari was het zover: BVD, het bad wordt vervangen, volgens eerder gemaakte afspraak zal Bou komen helpen.
En ja hoor.... in de loop van de morgen verschijnt " de ideale schoonzoon".
Hij komt al van drie afspraken op verschillende locaties en heeft gerekend op klussen dus na verkleden en koffie gaan ze beginnen. Rein was al voorzichtig aan het proberen wat tegels aan de korte kant van het bad los te halen. Maar er werd hoe langer hoe zwaarder breek en timmer gereedschap gehaald. Het bad bleek te rusten in een laag keihard cement, dus het had wel wat voeten in de aarde voor het echt los was. En dan kantelen en afvoeren....... in de douche ruimte was toch minder plaats om dat te doen, dan we dachten. Maar het loeizware bad is de trap af gedragen
(onder angst en beven van mij, die advies stond te geven) en gelijk de voordeur uit, naar buiten. Waar het zijn laatste ritje heeft gemaakt in de auto van Bou.

Vrijdagmarkt

Eens in de paar weken heb ik het voor Rein over om bij de viskraam tussen de visliefhebbers
op mijn beurt te wachten en hem blij te maken met een lekkerbekje of wat kibbeling.
Zo ook die keer dat er een discussie ontstond over wie er aan de beurt was.
Dat moet je zelf bij houden en als je zag wie er voor je aankwam, heb je geluk'
We hielden elkaar in de gaten.
Vooraan stonden een paar mensen waarvan de vis nog in het vet lag
dus achter mijn rug kwam al een bestelling: een bokking, maar wél een vrouwtje!"
"Dus u houdt niet van mannen, kreeg hij te horen.
Gelach alom, zelf beaamde hij dat vrolijk.
Toen ik even later de straat over wou steken bij het verlaten van het marktplein,
werd er een vrouw in een auto bijna aangereden op haar eigen weghelft,
 zij reed bijna tegen een afzetpaaltje aan om de bestuurder zijn auto te ontwijken.
 En wie zat er achter het stuur?
 De man die net te kennen had gegeven liever een vrouwtje te hebben!
En hier gaf hij er een zo weinig ruimte wat niet strookte met zijn voorkeur.
Ik kreeg ook nog een rol in het geheel: door de rood/witte pilon even te verzetten
maakte ik een goede beurt bij zowel de vrouw als de haastige mannelijke chauffeur.

Iedere dag bewust (be)leven.

Soms maak ik kleine bijzondere dingen mee.
dan zou ik die wel willen opschrijven om niet te vergeten hoe het onverwachts ging.
Dat ik blij of iets positiefs voelde ergens van.
Een paar weken geleden was er elke dag iets wat me verraste, toen heb ik even op papier een paar kernwoorden gezet, om er later wat van uit te typen.
Dat zal ik alsnog doen, onder de noemer: waar momentje.
Binnenkort het eerste stukje. Nu wachten me andere bezigheden.

Nieuwe start

Toch maar weer eens een poging gewaagd en het is tot zover gelukt!
Heb ik dit écht zélf gedaan?
Ja, wie mij kent, weet dat ik zelf geen dichterlijke vrijheden toe juich,
hoewel ik het wel graag lees als onze dochters dat pad wel eens op gaan.

Zonnige zondag

Vanmorgen besloten we naar de kerk te gaan, dat is wel even aanpassen, géén thee en maar een beker koffie om half negen. Dus een vroege start voor mij, maar het was een goed plan waar we geen spijt van kregen. Lopen zat er niet in vanwege de tijd, dus het kippeneindje maar met de auto.
We missen wel de vertrouwde Geref.kerk, maar dat is verleden tijd.
Het heet nu de Spreng kerk en is niet beschikbaar wegens andere plannen die het bestuur er mee hebben. Maar als we nu wat vaker naar de Schakelkerk (Hervormde ) gaan, wordt die misschien wel wat vertrouwder dan we ons er nu in voelen.
De dienst was in ieder geval heel fijn om bij te wonen, je ziet dat er mensen zijn die je lang niet ontmoet heb en ons dus vriendelijk begroeten of toe knikken.
Maar het meeste doet het samen zijn en zingen me, vertrouwde melodiën en teksten.
Als we om kwart voor elf de kerk uit lopen, voel ik me net als het weer, zonnig.

Verbazing

We zijn terug thuis.......een weekje zonder internet maar wél de mobieltjes aan, dus enig contact met onze volwassen kinderen was  mogelijk.
En gek genoeg hebben we wel behoefte aan contact met hen.
Waarom zeg ik nu "gek genoeg?"
Dat verbaast me eigenlijk, net als het feit dat we ons heel goed samen kunnen vermaken en tóch nog graag wat van onze kinderen horen én zien.
Ben ik soms té krampachtig bezig me niet teveel met ze te bemoeien, ze niet het gevoel te geven dat we beslag op hen willen leggen? Dat heb ik nog nooit uitgesproken, maar het speelt blijkbaar wel.

Maar goed, we waren dus nog geen vijftig kilometer van huis, gewoon in Zuid Holland, een park van Landal wat er bij de eerste aanblik niet direct aantrekkelijk uitziet.
De bungalows zijn van binnen verrassend anders dan de buitenkant doen vermoeden.
We voelen ons er op ons gemak, prettig ingericht met degelijk en vrij stevig meubilair.
Maar met een luxe uitstraling, voor onze begrippen, althans.
We hebben het er echt heel erg naar onze zin gehad, de voorgenomen uitstapjes met de auto naar diverse toeristische plaatsen of plekken, daar is niet van gekomen omdat we er blijkbaar geen behoefte aan hadden. Er niet aan toekwamen omdat we het naar ons zin hadden.
Dat wekt dus de verbazing op waar ik over begon.
Want hoewel we best open staan voor nieuwe indrukken tijdens de vrije tijd, zo prettig met  weinig afleiding hebben we niet vaak ervaren. daarvan akte.