Niets geschreven maar wel veel gebeurd.

In de achterliggende twee en half jaar op geringe afstand mee geleefd met de ziekte van mijn oudste zus en haar heengaan in april 2017, en de laatste 10 dagen van mijn broer Jan zijn leven van heel dichtbij beleefd. Die is 9 september in het zelfde jaar overleden.

De gevoelens daarbij wil ik het niet hier over hebben. Het heeft er wel in gehakt bij ons in de familie. Afsluiten kun je zo'n periode niet. heel heftig komt het vaak terug in mijn dromen.

Toch kijk ik er verbaasd naar dat er zoveel ingrijpends kan gebeuren en de tijd door gaat terwijl ik toch een soort verdoofd was en alleen de hoogst nodige dingen heb gedaan.

Voor nu laat ik het er maar bij, het gaat zo als het gaat en het ligt aan jezelf hoe je er mee omgaat.

Blij als de zon zich laat zien?

In het voorjaar, nou ja, begin van het jaar, februari 2016, staat de zon nog laag en hoewel ik blij ben omdat het er buiten weer wat vrolijker uit ziet, kijk ik er in de loop van de dag toch anders tegen aan.

Het zonlicht schijnt heel ver de serre binnen, tot aan het keukenblok.

Onverbiddelijk wordt mijn aandacht gevestigd op wat er in bewolkte dagen niet opvalt: stof, vette vegen enz. op alles waar ik naar kijk. En regen en wind van de laatste dagen heeft sporen achter gelaten op de ramen.

Het is juist zo prettig dat ik me niet meer verplicht voel om wekelijks dezelfde sop en poets werkjes te doen.

Maar dan word je wel bij zonnig weer getrakteerd op het resultaat van het nalaten ervan.

En dat terwijl het er nu buiten ook zo aantrekkelijk oogt, zonnig en weinig wind.

Nu moeten er keuzes gemaakt. Waar voel ik me het beste bij?

Er is een oplossing: de rolgordijnen naar beneden, dan zie ik ook niet dat de ramen zo vuil zijn.

Wat bereik ik daarmee? De zon buiten sluiten en binnen weer in het half donker gaan zitten.

Nee, dat geeft geen voldoening, misschien moet ik maar een emmer vullen, spons en zeem pakken en er mee aan de slag gaan, niet de binnenkant, die kan later ook nog, maar buiten bezig zijn is dat geen goede keus?

Geen berichten van 2015

Wat jammer dat ik niets heb van het vorige jaar, er is best wel genoeg gepasseert.
Nieuwjaarsdag 2015 bleven Jolita en Sonja slapen om de volgende dag een hond op te halen in Leiden.
Het is in Swolgen aan de rand van het dorp, echt wel nodig dat je een afschrikkend geluid hebt, dat wordt dan geblaf. En dat kan ze, die Rosie. De eerste tijd was het voor hen denk wel wennen, aan beide kanten.

En toen wij haar de eerste keer ontmoette, waren we best wel nerveus.
We zijn tenslotte geen honden liefhebbers, maar Rosie is ondertussen een uitzondering.
Al moet ik er niet aan denken om haar hier in huis te hebben, maar dat zal ook niet gauw gebeuren.

Na een winter zonder ijs en sneeuw was de lente best welkom, want we wilden toch in de caravan gaan overnachten voor de eerste keer. Het was wel wennen, in zo'n kleine ruimte slapen, hoewel we thuis ook niet zo'n grote slaapkamer hebben. Jolita bracht ons thee en koffie om half negen, wat een verwennerij!
Maar de volgende keren willen we er zelf spullen hebben om wat te drinken en eten.
Niet omdat dit niet gezellig was, maar we willen geen overlast bezorgen en "zelf doen"is ook leuk.

Op de I-pad heb ik wel wat indrukken opgeslagen, vandaar dat ik het hier mis.

Eind mei zijn we bij J&B in huis geweest toen die een weekendje samen weg waren.
Voor Jasper zijn verjaardag hebben we in een dag de rit naar Swolgen gemaakt.
Begin augustus hebben we met Sonja op het huis en de dieren gepast voor een weekje.
Rein is wel in zijn element, als hij daar bij de paarden bezig is, hij heeft dat vast van zijn opa's, die ook hun werk buiten hadden.
Maar wat kan het daar onweren, zeg, goed dat we in huis sliepen, hoewel Rosie het er moeilijk mee had, het onweer bedoel ik.
En eind augustus vierden J&B hun 50 jarig feest in Horst, dat was ook apart, aan het eind van de zaterdag wij weer in de caravan met z'n tweetjes.
En later, 1 nov, zijn we nog drie dagen geweest toen J&B als cadeau nog naar een Natuurhuisje waren.

De eerste vrij(e) dag in februari 2016

Nieuwe computer achter in de kamer op het plekje van de oude, die er vlakbij staat op een camping tafeltje om zo wat dingen over te zetten. Maar op de huiskamertafel staat de laptop waar ik mee aan de gang ben nu. Twee dagen geleden heeft Marlies een begin gemaakt met de vervanging van de oude p.c.

Er gaat zoveel tijd in zitten, dat we het niet erg vinden om een poosje met twee Delllen te maken te hebben.
Nadat we er heel lang tegen aan gehikt hebben dat het eens moest gebeuren, zijn we alleen maar blij nu er aan begonnen is. Misschien gaat Marlies er binnenkort aan verder, maar niets forceren, ze heeft met hun eigen huiselijke en familie dingen haar handen meer dan vol.
Helaas kunnen we het niet zelf, dus pakken we haar hulp graag aan.
En dan stellen we geen eisen, we passen ons aan bij haar en de tijd die ze er voor heeft.

Laatste zaterdag van november

Om acht uur op weg naar Swolgen, een week geleden zijn Bou, Jolita en Sonja naar een caravan dealer 

geweest en zagen een redelijk uitziende tour caravan voor een betaalbare prijs.

Na wat mailtjes er over bleken wij het er ook mee eens te zijn, dus de knoop werd doorgehakt en donderdag is hij bij hen gebracht. Nu wilden wij er dus wel naar toe om verdere dingen er over te regelen en........hem in werkelijkheid te zien. Gisteren hebben ze hem met elkaar op de plek gezet waar eerst het konijnenhok was. Van huis uit is het een leuk gezicht, en uit de caravan kijk je mooi naar het struik gewas van hun afscheiding met de weg. het was redelijk weer, maar wel koud, binnen in is de ruimte mooi verdeeld.

Een vast bed en een zit plek met tafel, een keukenhoekje met kookgelegenheid en dan een wc met was gelegenheid. best ruim voor een tour caravan, die dus nu bedoeld is om er te staan, waar we in kunnen zitten en liggen, wie er voor in de gelegenheid is van onze familie. Maar eerst moet het wel wat hogere temperatuur buiten zijn, over een maand of drie, vier willen we er zeker in overnachten.

De eerste vrijdag van november

Vandaag is het echt zover, de laatste blaadjes hangen nu nog aan de kastanjeboom, welgeteld twee.
Eind augustus viel de eerste kastanje,de  27e, Sten zijn verjaardag. Vroeg dit jaar? Dan heeft het proces van afvallen toch nog lang geduurd, de hele nazomer hebben we met mooi weer geveegd en geruimd.
Maar met plezier, want we zijn wel zo wijs om het te doen als het lekker is om buiten te zijn.
Het gaf  niet lang voldoening, maar nu is de klus dus echt geklaard, in het achterpad liggen nog afvalligen maar vandaag is het niet plezierig om er wat aan te doen, het is winderig en behoorlijk fris.
Normaal voor de tijd van het jaar, maar we waren verwend met extreem zacht weer tot nu toe.

Kleinkinderen

Daar is niets mis mee, ze maken het goed, als de knuffelfase voorbij is tonen ze toch nog wel dat ze ons graag zien, maar het worden tieners en daarna jong volwassenen, ongemerkt zijn ze mensen met een eigen leven waar je als opa en oma niet meer zo veel in voor komt.
Gelukkig hebben we foto's en herinneringen aan de tijd dat ze vertederend hun eerste stapjes zetten en lekker bij ons kwamen spelen of slapen als het zo uit kwam.
Maar de tijd is voorbij gevlogen en wij kijken nu vertederd of soms opgelucht naar andere oppassende opa's en oma's, beseffend dat iedere fase in het leven zijn eigen leuke kanten heeft.

Van de zes kleinkinderen komen er nog minstens twee regelmatig over de vloer.
Met name Floor en Sten, meest op een donderdag, even over twaalf uur komen ze druk pratend met elkaar en Marlies binnen om direct aan tafel te gaan voor de middag boterham.
We hebben er natuurlijk al op gerekend, Marlies laat eerst wel weten of ze komen, dan kunnen we de tafel dekken en wat extra's warmen als het koud weer is.
Meestal hebben ze even tijd over om in de kamer tv te kijken voor ze weer naar school gaan.
Dan ruimen we tevreden de boel weer op, het was prettig een volle tafel te hebben, bijna net als vroeger.