Laatste zaterdag van november

Om acht uur op weg naar Swolgen, een week geleden zijn Bou, Jolita en Sonja naar een caravan dealer 

geweest en zagen een redelijk uitziende tour caravan voor een betaalbare prijs.

Na wat mailtjes er over bleken wij het er ook mee eens te zijn, dus de knoop werd doorgehakt en donderdag is hij bij hen gebracht. Nu wilden wij er dus wel naar toe om verdere dingen er over te regelen en........hem in werkelijkheid te zien. Gisteren hebben ze hem met elkaar op de plek gezet waar eerst het konijnenhok was. Van huis uit is het een leuk gezicht, en uit de caravan kijk je mooi naar het struik gewas van hun afscheiding met de weg. het was redelijk weer, maar wel koud, binnen in is de ruimte mooi verdeeld.

Een vast bed en een zit plek met tafel, een keukenhoekje met kookgelegenheid en dan een wc met was gelegenheid. best ruim voor een tour caravan, die dus nu bedoeld is om er te staan, waar we in kunnen zitten en liggen, wie er voor in de gelegenheid is van onze familie. Maar eerst moet het wel wat hogere temperatuur buiten zijn, over een maand of drie, vier willen we er zeker in overnachten.

De eerste vrijdag van november

Vandaag is het echt zover, de laatste blaadjes hangen nu nog aan de kastanjeboom, welgeteld twee.
Eind augustus viel de eerste kastanje,de  27e, Sten zijn verjaardag. Vroeg dit jaar? Dan heeft het proces van afvallen toch nog lang geduurd, de hele nazomer hebben we met mooi weer geveegd en geruimd.
Maar met plezier, want we zijn wel zo wijs om het te doen als het lekker is om buiten te zijn.
Het gaf  niet lang voldoening, maar nu is de klus dus echt geklaard, in het achterpad liggen nog afvalligen maar vandaag is het niet plezierig om er wat aan te doen, het is winderig en behoorlijk fris.
Normaal voor de tijd van het jaar, maar we waren verwend met extreem zacht weer tot nu toe.

Kleinkinderen

Daar is niets mis mee, ze maken het goed, als de knuffelfase voorbij is tonen ze toch nog wel dat ze ons graag zien, maar het worden tieners en daarna jong volwassenen, ongemerkt zijn ze mensen met een eigen leven waar je als opa en oma niet meer zo veel in voor komt.
Gelukkig hebben we foto's en herinneringen aan de tijd dat ze vertederend hun eerste stapjes zetten en lekker bij ons kwamen spelen of slapen als het zo uit kwam.
Maar de tijd is voorbij gevlogen en wij kijken nu vertederd of soms opgelucht naar andere oppassende opa's en oma's, beseffend dat iedere fase in het leven zijn eigen leuke kanten heeft.

Van de zes kleinkinderen komen er nog minstens twee regelmatig over de vloer.
Met name Floor en Sten, meest op een donderdag, even over twaalf uur komen ze druk pratend met elkaar en Marlies binnen om direct aan tafel te gaan voor de middag boterham.
We hebben er natuurlijk al op gerekend, Marlies laat eerst wel weten of ze komen, dan kunnen we de tafel dekken en wat extra's warmen als het koud weer is.
Meestal hebben ze even tijd over om in de kamer tv te kijken voor ze weer naar school gaan.
Dan ruimen we tevreden de boel weer op, het was prettig een volle tafel te hebben, bijna net als vroeger.

De zomer is echt voorbij.

Sinds een week is het wel duidelijk, het zachte nazomer weer is nu ook verleden tijd.
We hebben wel een bijzonder goed voorjaar gehad, waarin Rein veel en vaak buiten heeft gewerkt aan het slopen van de zij heg en de klimop daar. Er leek geen eind aan te komen, maar dankzij het vaste weer kon hij toch erg veel er aan door gaan. Toen de houten schutting eenmaal stond, na een dag hulp van Peter Koek, moest er binnen het hek, onze achtertuin dus, nog veel gebeuren, maar ook daar kwam een eind aan.
En toen had ik wel een spijtig gevoel dat we tijdens het mooie weer geen ontspannende dingen hadden kunnen doen.Eind september onze vakantie in Posterholt, wel weer mooi weer, gelukkig.
Maar vlak ervoor een tripje naar York, vrijdagavond vertrek uit Rotterdam, zaterdag in York en zondagmorgen weer terug in Rotterdam.

 Een bijzondere ervaring, dan thuis spullen pakken voor de vakantie die maandag begint, alles is dicht op elkaar, vermoeiend maar fijn dat het kon. Goede vakantie in Aerwinkel.
En begin oktober weer thuis, ook nog hogere temperaturen dan normaal, dus twee keer de Bellus gebruikt.
En dat was ook echt heerlijk, het juiste rustige weer, een zonnetje, dan een paar uurtjes op het water!
Dat het zwemmen in de zee er bij ingeschoten is, mag ik niet over klagen, na veel andere goede ervaringen.
Tussen door deze zomer, nog een hele ingrijpende verandering in onze familie: na veel fantasieen en serieuze plannen was het zover begin augustus, de Goudse familie verhuisd naar Swolgen, dat is niet naast de deur.
Maar het is al aardig gewend ondertussen, wij hebben  er al enkele keren een bezoek gebracht. De paarden staan nu ook bij hun huis, dat was de grote wens van Jolita en Sonja.
Tot nu toe dus veel veranderingen deze zomer.

Eerste septemberdag van 2014.

Einde van de zomer, maar we hopen op mooi nazomerweer want 22 september gaan we naar Aerwinkel, voor de veertiende keer. En we treffen eigenlijk altijd mooi, zacht weer.
Bovendien heeft Limburg nog een trekpleister, het gezin van Bou  en Jolita is verhuisd van Gouda naar Swolgen, bij Horst. daar zijn we het laatste weekend van augustus geweest voor Jolita's verjaardag.
En een paar weken eerder om gordijnen en raamkleedjes op te meten op de slaapkamers.
Het is al aardig gewend, hun huis en het terrein er om heen met de paarden.
Of ze zelf al gesetteld zijn.... dat heeft denk meer tijd nodig. Het is nu nog de mooiste tijd van het jaar,
de blaadjes zitten nog aan de bomen en de struiken, het ziet er gezellig uit bij hen.
Hier ook trouwens, de houten schutting zijn we gauw aan gewend geraakt, ziet er aan de binnenkant
wel goed uit en van buiten ook, vinden veel mensen die het achterpad gebruiken.
maar goed ook, het was een beren
klus met een eind zonder eind, leek het soms wel!