Daar is niets mis mee, ze maken het goed, als de knuffelfase voorbij is tonen ze toch nog wel dat ze ons graag zien, maar het worden tieners en daarna jong volwassenen, ongemerkt zijn ze mensen met een eigen leven waar je als opa en oma niet meer zo veel in voor komt.
Gelukkig hebben we foto's en herinneringen aan de tijd dat ze vertederend hun eerste stapjes zetten en lekker bij ons kwamen spelen of slapen als het zo uit kwam.
Maar de tijd is voorbij gevlogen en wij kijken nu vertederd of soms opgelucht naar andere oppassende opa's en oma's, beseffend dat iedere fase in het leven zijn eigen leuke kanten heeft.
Van de zes kleinkinderen komen er nog minstens twee regelmatig over de vloer.
Met name Floor en Sten, meest op een donderdag, even over twaalf uur komen ze druk pratend met elkaar en Marlies binnen om direct aan tafel te gaan voor de middag boterham.
We hebben er natuurlijk al op gerekend, Marlies laat eerst wel weten of ze komen, dan kunnen we de tafel dekken en wat extra's warmen als het koud weer is.
Meestal hebben ze even tijd over om in de kamer tv te kijken voor ze weer naar school gaan.
Dan ruimen we tevreden de boel weer op, het was prettig een volle tafel te hebben, bijna net als vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten